Yazımı okuyan anne ve babalar eminim hep benim gibi düşünmüştür.
Hadi biraz empati yapalım.
Bir çocuğunuz oldu, mini minnacık.
Kucağınıza aldınız, kokusunu içinize çektiniz, yüzüne sevgiyle baktınız.
Canınızdan bir parçanın nefesini hissettiniz.
Sonra…
Bir an bebeğinizin emeklediğini, ilk yürüyüşünü, ilk baba yada anne dediğini düşündünüz.
Okula gittiğini, ergen olduğunu, peş peşe gelen diplomaları ve birey olarak kendi başına aldığı kararları…
Küçük yavrunuzun büyüdüğünü, birilerine aşık olduğunu…
Ve yuvadan uçtuğunu…
*
İnanın ben her çocuğumu kucağıma aldığımda ilk düşündüğüm ve ettiğim dua, ‘İnşallah mürüvvetlerini de görürüm” olmuştur.
Çok şükür ki, duam kabul oldu.
Bakarken bile gözümden esirgediğim kızlarımdan biri büyüdü ve evleniyor.
*
Tipik bir yengeç olarak duygusal olduğum doğrudur.
İçimdeki duygular, kopan fırtınalar…
En iyisi gözlerim dolmadan kısa keseyim…
Bugün (28 Eylül Cuma 2018) Cemiyetim var.
Saat 18.00’de Seka Park 2’nci Etap Maide Düğün Salonu’nda kızımın nikahına tüm dostlarımı mutluluğumuza ortak olmaya beklerim.
Nikahın hemen ardından bayanların kınası var.
Düğünümüz ise 30 Eylül Pazar günü saat 13.00’da Pendik Gülistan Sofrası’nda.
*
Rabbim bana kendilerinden razı olduğum birbirinden güzel dört kız evlat verdi.
Şimdi ailemize birisi daha katılıyor.
Hoş geldin Huzeyfe oğlum..